Bir zamanlar, rüzgarların en güçlü estiği bir dağ köyü olan Rüzgar Köyü‘nde insanlar her mevsim rüzgarın sesini dinler, onunla konuşurmuş. Ancak bir gün, rüzgar birdenbire kesilmiş. Ne bir yaprak kıpırdamış, ne de bir kuşun kanadı çırpmış. Köylüler büyük bir korkuya kapılmış. Çünkü rüzgar olmadan, hayatın akışı duruyormuş.

Köyün en cesur çocuğu Hasan, rüzgarın neden kesildiğini öğrenmek için dağın zirvesine çıkmaya karar vermiş. Köyün yaşlı bilgesi ona şöyle demiş: “Rüzgarın sırrını ancak kalbinde cesaret olan çözebilir.”

Dağın Zirvesine Yolculuk

Hasan, heyecanla yola çıkmış. Yol boyunca büyük kayalar, derin uçurumlar ve sık ormanlar geçilmiş. Ancak Hasan, hiç yılmamış. Çünkü biliyormuş ki rüzgar geri gelmezse köydeki herkes büyük sıkıntılar çekecekmiş.

Dağın zirvesine vardığında, Hasan’ı karşılayan güçlü bir fırtına olmuş. Ancak bu fırtına normal rüzgarlardan farklıymış. Rüzgarın içinde bir ses varmış; sanki ona bir şeyler anlatmak istiyormuş.

Rüzgarın Konuşması

Hasan, rüzgara dikkatlice kulak vermiş. Rüzgar ona şöyle demiş: “Yıllardır insanlar bana dikkat etmiyor, sadece beni kullanıyorlar. Onlar için sadece bir güç kaynağı oldum. Ama unuttular ki ben de bu dünyanın bir parçasıyım ve benimle barış içinde yaşanmalı.”

Hasan, bu sözleri duyunca rüzgarın ne demek istediğini anlamış. Köylüler, rüzgarı sadece kendi işleri için kullanıyor, ona hiç saygı göstermiyorlarmış. Hasan, hemen köyüne geri dönüp herkese rüzgarın mesajını iletmeye karar vermiş.

Barış ve Huzur

Köye döndüğünde, Hasan köylüleri topladı ve rüzgarın söylediklerini onlara anlattı. Köylüler bu mesajı duyunca büyük bir pişmanlık duymuşlar. Artık rüzgara saygı göstermeleri gerektiğini anlamışlar. Köyde herkes rüzgarla barış içinde yaşamaya başlamış ve rüzgar geri dönmüş. Artık rüzgar, köyde huzur ve barışın simgesi olmuş.